ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΣΙΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΥΡΟΥ

3604 ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΑΓ. ΜΥΡΟΥ by Australia GOC on Scribd

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 

         Μέ τήν ἁρμόζουσα μεγαλοπρέπεια ἑωρτάσθηκε ἡ Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν πρώτη Κυριακή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, σέ ὅλους τούς Ἱερούς Ναούς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Σύμφωνα μέ ἀπό­φασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τό ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς ἔγινε ἡ καθιερωμένη ἑορταστική έκδήλωσις εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Δημητρίου Ἀχαρνῶν. Πα­ρευρέθησαν ὁ οἰκεῖος ἐπίσκοπος Σεβ. Μητροπολίτης Μεσογαίας Λαυρεω­τικῆς καί Ἀχαρνῶν κ. Κήρυκος καί οἱ Ἱερεῖς τῶν Μητροπόλεων. Τόν πολιόν Γέροντα Μητροπολίτην Ἀργολίδος καί Κορινθίας κ. Παχώμιον ἐκπροσώ­πησε ὁ Ἀρχιμ. π. Γεράσιμος Κοσμᾶς. Προηγήθηκε ὁ πρῶτος Κατανυκτικός Ἑσπε­ρινός μέ τά ἰδιόμελα κατανυκτικά τροπάρια καί τούς προτρεπτικούς ὕμνους μέ τούς ὁποίους ἡ Ἐκκλησία προσκαλεῖ τούς πιστούς νά συνεχίσουν τήν ὁδόν τῶν ἀρετῶν καί κυρίως τήν πίστιν, τήν ἐγκράτειαν, τήν νηστείαν, τήν προσευχήν καί τήν ἐλεημοσύνην.

          Μετά τήν ἀπόλυσιν τοῦ Ἑσπερινοῦ ὁ Σεβ. Κήρυκος ὡμίλησε δι’ ὀλίγων διά τό μεγάλο νόημα καί τή σημασία τῆς ἑορτῆς τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία εἶναι ἐλαχίστη ἀπόδοσις τιμῆς καί σεβασμοῦ εἰς τούς ἀγῶνες καί τίς θυσίες τῶν Ἁγίων Πατέρων διά τήν διατήρησιν ἀκεραίας καί ἀνοθεύτου τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Καί ἐκάλεσε τούς πιστούς, οἱ ὁποῖοι εἶχον προσέλθει διά νά παρακολουθήσουν τήν ἑορταστικήν ἐκδήλωσιν λέγοντας «εἶναι καιρός νά ἀγωνισθοῦμε, ὄχι μόνον διά τήν νηστείαν ἀλλά πρωτίστως διά τήν ὀρθό­δοξον πίστιν, αὐτήν τήν ὁποίαν μᾶς παρέδωσε ἡ Ἐκκλησία καί οἱ Ἄγιοι Πα­τέρες τούς ὁποίους τιμοῦμε σήμερα». Εἰς τήν συνέχειαν ἐκάλεσε εἰς τό βῆμα τόν Παν. Ἀρχιμ. π. Γεράσιμον ὁ ὁποῖος ἐπαρουσίασε τήν ὁμιλίαν μέ θέμα «Οἱ διωγμοί κατά τῆς Ἀληθείας καί οἱ ἀγῶνες τῆς Ὀρθοδοξίας».

         Ὁ ὁμιλητής μετά ἀπό σύντομη εἰσαγωγή καί ἀναφορά εἰς τήν σημασία τῆς ἑορτῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀνέφερε ὅτι πάντοτε ἡ Ἀλήθεια πού εἶναι ὁ Χριστός ἐδιώκετο ἀπό τούς ἀνθρώπους τοῦ κόσμου καί τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας. Στή συνέχεια ἀνέπτυξε μέ ἁπλότητα καί σαφήνεια τήν ἱστορική ἐπαλήθευση τοῦ θέματός του ἀπό τά χρόνια τοῦ Χριστοῦ πού ὡς βρέφος ὡδηγήθηκε καί ἔζησε στήν ἐξορία τῆς Αἰγύπτου καί ἐν τέλει ὡδηγήθηκε στήν σταυρική θυσία, ἡ ὁποία ἔγινε πηγή σωτηρίας γιά τόν ἄνθρωπον. Στήν συνέχεια ἀνέ­φερε τούς μεγάλους διωγμούς κατά τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν χριστιανῶν ἀπό τούς Ρωμαίους αὐτοκράτορες μέ τά ἑκατομμύρια τῶν μαρτύρων, ἀνδρῶν καί γυναικῶν. Κατόπιν ἀνέφερε τούς διωγμούς καί τίς δοκιμασίες ἀπό τούς πάσης φύσεως αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι πολέμησαν τήν Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ. Ἔκανε ἰδιαίτερη ἀναφορά στούς πολύχρονους διωγμούς τῶν ὀρθοδόξων ἀπό τούς εἰκονομάχους. Στήν συνέχεια ἀνέφερε τίς δοκιμασίες καί τίς λεηλα­σίες ἀπό τούς λεγομένους σταυροφόρους τῆς Δύσεως. Κατόπιν ἐμνημόνευσε τίς θυσίες καί τά μαρτύρια τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν στά χρόνια τῆς δου­λείας πού δέν ἐδέχθησαν νά ἐξισλαμισθοῦν, μέ στρατιά ὁλόκληρη ὁμολογη­τῶν καί νεομαρτύρων. Καί κατέληξε στούς διωγμούς τῶν ὀρθοδόξων οἱ ὁποῖοι δέν ἐδέχθησαν τήν ἀλλαγήν τοῦ ἡμερολογίου καί τήν αἵρεσιν τοῦ οἰ­κουμενισμοῦ πού κρύπτεται κάτω ἀπό αὐτήν τήν ἀλλαγήν τοῦ ἡμερολογίου. Μέ τήν σύντομη αὐτή ἐξιστόρηση ἐπιβεβαιώθηκε ἡ ἱστο­ρική ἀλήθεια τοῦ λόγου τοῦ Χριστοῦ «εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσι».

          Ὁ ὁμιλητής ἐπεσήμανε «Ὁ ὀρθόδοξος χριστια­νός, Κληρικός καί λαϊκός, δέν διώκει, δέν κατηγορεῖ, δέν συκοφαντεῖ, δέν προσβάλλει, δέν ἀναθεματίζει, δέν καθαιρεῖ ἀναιτίως καί προσχη­μα­τικῶς, δέν ἀφορίζει καί ὅταν άκόμη τόν «ἀφορίζουν» κάποιοι γιά νά μήν χάσουν τήν ἐξουσία καί τά δῆθεν δικαιώ­ματα τῆς ἐκκλησια­στικῆς ἀρχῆς. Ἔχει μάθει νά ὑπακούει στόν λόγο τοῦ Χριστοῦ «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, σωθήσεται». Ἐν τέλει δέ μετά ἀπό σύν­τομη ἀναφορά εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν ἕνωσιν ἡ ὁποία ἔγινε τόν παρελθόντα Ἰανουάριον καί ἡ ὁποία ἦταν καρπός τῆς χάριτος καί τοῦ φωτισμοῦ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, κατέληξε ὅτι «πρέπει αὐτήν τήν ὀρθόδοξη πίστιν τῶν Πατέρων μας νά διατηρήσωμε ὄχι μόνον μέ τά λόγια, ἀλλά καί μέ τίς πράξεις μας στήν καθημερινή ζωή, ἀποφεύγοντας τίς συμπροσευχές καί τίς πνευμα­τικές ἐπικοινωνίες πού ἀπαγορεύουν οἱ Ἱεροί Κανόνες καί δέν θέλει ὁ Χρι­στός». Ἐτόνισε «νά μήν μᾶς παρασύρουν οἱ δῆθεν κοινωνικές ὑποχρεώσεις, ὅπως λένε κάποιοι, καί νά χάσωμε τήν ὀρθόδοξη πίστη καί τήν αἰώνια ζωή, ἀλλά νά προτιμήσουμε καί νά τιμήσουμε τούς Ἁγίους Πατέρες μέ μιά ψυχή μέ μιά φωνή ὁμολογοῦντες «Αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων».

        Στό τέλος ἔλαβε καί πάλιν τό λόγο ὁ Σεβ. Κήρυκος καί μέ αἰσθήματα ἐνθου­σιασμοῦ ἀφοῦ συμφώνησε μέ ὅσα ἀνέφερε ὁ φέρελπις ὁμιλητής, ἐχα­ρα­κτή­ρισε τήν ὁμιλία ὡς μνημειώδη, κυρίως γιά τήν ἱστορική ἀναφορά τοῦ θέμα­τος τῶν παντοειδῶν διωγμῶν κατά τῆς Ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ καί τούς ἀγῶ­νες τῶν ὀρθοδόξων διά τήν διατήρησιν τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί ἐκάλεσε τούς χριστιανούς πού ἄκουσαν τήν ὁμιλία καί ὅσους θά τήν ἀκού­σουν ἤ θά τήν διαβάσουν νά τήν χρησιμοποιήσουν ὡς μνημειώδη στήλη καί ὁδηγό καλῆς χριστιανικῆς πορείας καί ὁμολογίας τῆς ὀρθοδόξου πίστεως.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΑΠΟΦΑΣΙΣ

3602 Αποφ. ΙΣ Ακ. Αντιγ by Australia GOC on Scribd

ΑΠΟΦΑΣΙΣ 

3603 Αποφ. ΙΣ Ακ. Αντιγ by Australia GOC on Scribd